سیاستگذاری در همکاری های بین المللی با رویکرد نظریه بازی تکراری و کابرد آن در OPEC

  در این مقاله، مسائل همکاری بین‌المللی شامل: مسئله چانه‌زنی (شبیه به بازی‌های هماهنگی) و نیز مسئله اجرا (شبیه به بازی معمای زندانی) تبیین می‌گردد که بر اساس نظریه بازی دارای دو مرحله‌ مرتبط به هم هستند. در مرحله‌ نخست، کشورها مذاکراتی را درباره مورد معامله صورت می‌دهند و در مرحله دوم (مرحله اجرای بازی) معامله موافقت­شده به مورد اجرا در می‌آید که این دو مرحله به صورت یک بازی معمای زندانی تکراری مدل‌سازی شده است. طبق نتایج، هر قدر منافع همکاری بیشتر باشد سایه‌ آینده طولانی‌تر و همکاری پایدارتر است. ممکن است سایه طولانی از آینده، اجرای یک توافقنامه بین‌المللی را تسهیل کند امّا در عین حال به کشورها انگیزه‌هایی می‌بخشد تا با شدت بیشتری چانه‌زنی کنند و به امید حصول منافع بیشتر اجرای توافقنامه را به تأخیر اندازند. کاربرد این مدل برای اوپک نشان می‌دهد که کشورهای فقیرتر سهم بیشتری از تولید را نسبت به کشورهای غنی‌تر دریافت می‌کنند تا پایبند به همکاری باشند.